ograniczenie wiekowe - 12 lat Miejsca - Twierdza Kraków
Prowadzącym i narratorem reportażu jest Janusz Bogdanowski, jeden z najwybitniejszych w kraju znawców sztuki fortyfikacyjnej, kierownik Zakładu Architektury Krajobrazu Politechniki Krakowskiej, autor kolejnego tomu z serii Cracoviana pt. „Warownie i zieleń Twierdzy Kraków”. Profesor, przedstawiając kolejne etapy rozwoju twierdzy, omawia poszczególne forty od tych najdawniejszych budowli z II połowy XIX w. do roku 1914 i podkreśla związki budowy fortyfikacji z rozwojem miasta. Spośród warowni Krakowa najbardziej znanymi są Brama Floriańska i Kopiec Kościuszki, który otoczony został w połowie XIX w. fortyfikacją na założeniu sześcioboku z narożnymi bastionami. Tadeusz Kościuszko jest autorem planu budowy fortyfikacji wokół Krakowa. Kiedy trzeba było ufortyfikować miasto jako obóz warowny, stanowiący punkt oparcia dla całej armii powstańczej, Kościuszko podjął decyzję o kształcie zabudowań obronnych. Po powstaniu krakowskim w 1849 r. Kraków zajmują Austriacy, dla których ważna była obrona Krakowa przed Rosjanami. Wtedy powstają 4 potężne forty, na Krzemionkach, na Grzegórzkach, na Kopcu Kościuszki i tzw. Luneta Warszawska. Profesor Bogdanowski prezentuje plan fortu i tłumaczy w jak skomplikowany i precyzyjny sposób był urządzony. W związku ze zmianami w sztuce wojennej okazało się, że istniejące zabudowania twierdzy nie spełniają nowych zadań. Dlatego ok. 1870 r. rozpoczęto budowę jeszcze jednego pierścienia obronnego dookoła całego miasta. Tym razem leżącego już w odległości od kilku do kilkunastu metrów od centrum miasta. Powstały forty w Zielonkach, Skotnikach, Winnicy. Forty z upływem lat zamieniły się w parki ze starodrzewiem. Profesor Bogdanowski opowiada o koncepcji stworzenia wokół Krakowa pierścieni zieleni, opartych na pierścieniach fortyfikacji. Mówi też o możliwości stworzenia muzeum fortyfikacji pod gołym niebem. Audycja bogato ilustrowana ujęciami krakowskich i około krakowskich fortyfikacji, planami miasta, współczesnym planem zespołu miejskiego.