Noce i dnie

Barbara jest zakochana w przystojnym panu Toliboskim, który sprawia jej zawód, żeniąc się z bogatszą panną. Tymczasem podczas przyjęcia Barbara poznaje Bogumiła Niechcica, byłego powstańca i ziemianina, którego majątki uległy konfiskacie. Pomimo wewnętrznych rozterek wychodzi za niego za mąż. Bogumił...

Po nagłej śmierci ukochanego synka Piotrusia, Niechcicowie decydują się na przeprowadzkę do Serbinowa, zupełnie zrujnowanego majątku. Tam na świat przychodzi ich drugie dziecko, Agnieszka. Barbara bardzo przeżywa śmierć swojej siostry Teresy, bardzo nieszczęśliwej w małżeństwie z Lucjanem.

Dla Barbary i Bogumiła nadchodzą wreszcie dobre dni. Gospodarstwo serbinowskie kwitnie, dwie córki: Agnieszka i Emilka chowają się zdrowo, na świat przychodzi Tomaszek. Niechcicowie sprowadzają do siebie babcię Ostrzeńską, matkę Barbary.

Pozornie szczęśliwa rodzina Niechciców stale przeżywa jakieś kłopoty. Zmartwień sprzysparza im zwłaszcza sprawa wychowania dzieci. Nauczycielki z różnych powodów bez przerwy się zmieniają. Barbara nieustannie myśli o powrocie do miasta. Rozgoryczona odsuwa od siebie Bogumiła.

Po śmierci seniora rodu, Joachima Ostrzeńskiego, Barbara otrzymuje w spadku 6 tysięcy rubli. Niechcicowie po długim namyśle postanawiają zakupić place budowlane w Kalińcu.

W Serbinowie wybucha epidemia tyfusu. Kiedy kolejna nauczycielka, pani Hłasko, opuszcza Serbinów, Barbara wyjeżdża z dziećmi do Kalińca. Bogumił zostaje w Serbinowie, nawiązuje towarzyskie kontakty z panem Woynarowskim i poznaje jego uroczą córkę Ksawunię.

Tomaszek, syn Niechciców, przysparza im wiele kłopotów. Bogumił szuka ucieczki od domowych kłopotów zatracając się w pracy. Tymczasem we wsi zaczyna wrzeć, fornale żądają poprawy warunków życia. Fala rozruchów przechodzi przez cały kraj.

Ruch rewolucyjny zatacza coraz szersze kręgi. Nawet w salonach wzrasta zainteresowanie polityką. Po skończeniu szkoły Agnieszka wyjeżdża na studia przyrodnicze do Lozanny, gdzie poznaje Marcina Śniadowskiego - Polaka, gorącego patriotę i rewolucjonistę.

Agnieszka otrzymuje list od swego ukochanego, wzywający ją do powrotu do Lozanny. Bogumił traci córkę, dla której planował inny los. Tomaszek kradnie, pije, nie uczy się, przysparzając rodzicom samych zmartwień.

Niechcicowie sprzedają Anzelmowi Ostrzeńskiemu plac w Kalińcu, który kupili za pieniądze otrzymane w spadku. Wkrotce potem okazuje się, że Anzelm ich oszukał. W Serbinowie umiera proboszcz, a w Kalińcu - Juliusz Ostrzeński. Tymczasem nadchodzi wiadomość o sprzedaży Serbinowa.

Niechcicowie urządzili się już we własnym majątku. Ich życie jest ustabilizowane, chociaż nadal mają kłopoty z synem Tomaszkiem. Emilka przeżywa swój pierwszy zawód miłosny. Barbara obserwuje z niepokojem Bogumiła, zmęczonego i pozbawionego energii.

Życie Barbary płynie spokojnie i monotonnie. Kaliniec wydaje się być spokojną wyspą, którą omijają burze wojny rozpoczętej w sierpniu 1914 roku. Wojska rosyjskie opuszczają Kaliniec, przychodzą Prusacy. Mieszkańcom zdaje się, że to już koniec zawieruchy. Na przedmieścia Kalińca wracają jednak...

Barbara jest zakochana w przystojnym panu Toliboskim, który sprawia jej zawód, żeniąc się z bogatszą panną. Tymczasem podczas przyjęcia Barbara poznaje Bogumiła Niechcica, byłego powstańca i ziemianina, którego majątki uległy konfiskacie. Pomimo wewnętrznych rozterek wychodzi za niego za mąż. Bogumił...

Po nagłej śmierci ukochanego synka Piotrusia, Niechcicowie decydują się na przeprowadzkę do Serbinowa, zupełnie zrujnowanego majątku. Tam na świat przychodzi ich drugie dziecko, Agnieszka. Barbara bardzo przeżywa śmierć swojej siostry Teresy, bardzo nieszczęśliwej w małżeństwie z Lucjanem.

Dla Barbary i Bogumiła nadchodzą wreszcie dobre dni. Gospodarstwo serbinowskie kwitnie, dwie córki: Agnieszka i Emilka chowają się zdrowo, na świat przychodzi Tomaszek. Niechcicowie sprowadzają do siebie babcię Ostrzeńską, matkę Barbary.

Pozornie szczęśliwa rodzina Niechciców stale przeżywa jakieś kłopoty. Zmartwień sprzysparza im zwłaszcza sprawa wychowania dzieci. Nauczycielki z różnych powodów bez przerwy się zmieniają. Barbara nieustannie myśli o powrocie do miasta. Rozgoryczona odsuwa od siebie Bogumiła.

Po śmierci seniora rodu, Joachima Ostrzeńskiego, Barbara otrzymuje w spadku 6 tysięcy rubli. Niechcicowie po długim namyśle postanawiają zakupić place budowlane w Kalińcu.

W Serbinowie wybucha epidemia tyfusu. Kiedy kolejna nauczycielka, pani Hłasko, opuszcza Serbinów, Barbara wyjeżdża z dziećmi do Kalińca. Bogumił zostaje w Serbinowie, nawiązuje towarzyskie kontakty z panem Woynarowskim i poznaje jego uroczą córkę Ksawunię.

Tomaszek, syn Niechciców, przysparza im wiele kłopotów. Bogumił szuka ucieczki od domowych kłopotów zatracając się w pracy. Tymczasem we wsi zaczyna wrzeć, fornale żądają poprawy warunków życia. Fala rozruchów przechodzi przez cały kraj.

Ruch rewolucyjny zatacza coraz szersze kręgi. Nawet w salonach wzrasta zainteresowanie polityką. Po skończeniu szkoły Agnieszka wyjeżdża na studia przyrodnicze do Lozanny, gdzie poznaje Marcina Śniadowskiego - Polaka, gorącego patriotę i rewolucjonistę.

Agnieszka otrzymuje list od swego ukochanego, wzywający ją do powrotu do Lozanny. Bogumił traci córkę, dla której planował inny los. Tomaszek kradnie, pije, nie uczy się, przysparzając rodzicom samych zmartwień.

Niechcicowie sprzedają Anzelmowi Ostrzeńskiemu plac w Kalińcu, który kupili za pieniądze otrzymane w spadku. Wkrotce potem okazuje się, że Anzelm ich oszukał. W Serbinowie umiera proboszcz, a w Kalińcu - Juliusz Ostrzeński. Tymczasem nadchodzi wiadomość o sprzedaży Serbinowa.

Niechcicowie urządzili się już we własnym majątku. Ich życie jest ustabilizowane, chociaż nadal mają kłopoty z synem Tomaszkiem. Emilka przeżywa swój pierwszy zawód miłosny. Barbara obserwuje z niepokojem Bogumiła, zmęczonego i pozbawionego energii.

Życie Barbary płynie spokojnie i monotonnie. Kaliniec wydaje się być spokojną wyspą, którą omijają burze wojny rozpoczętej w sierpniu 1914 roku. Wojska rosyjskie opuszczają Kaliniec, przychodzą Prusacy. Mieszkańcom zdaje się, że to już koniec zawieruchy. Na przedmieścia Kalińca wracają jednak...