Skiz

Komedia salonowa Gabrieli Zapolskiej o relacjach między dwiema małżeńskimi parami - doświadczonej i całkiem młodej. W pewnym momencie bohaterowie zaczynają traktować miłość jak grę w karty. Tytułowy skiz to karta atutowa, która w tej grze bije wszystkie pozostałe. Kto ma skiza w ręku, wygrywa całą partię.

Oglądaj

Opis

Kategoria wiekowa: ograniczenie wiekowe - 12 lat
Produkcja: Polska
Rok produkcji: 1977
Gatunek: obyczajowy

Inscenizacja Olgi Lipińskiej, choć dość klasyczna, wydobywa wszystkie zalety tekstu Gabrieli Zapolskiej. Akcja „Skizu” toczy się na polskiej prowincji w bogatym majątku ziemskim. Zarządza nim małżeństwo z dwuletnim stażem – Wituś i Muszka, która jednak – ku niezadowoleniu małżonka – jeszcze nie w pełni wdrożyła się do prac gospodarskich.

W majątku goszczą od pewnego czasu Tolo i Lulu, para o znacznie dłuższym małżeńskim stażu. Tolo, w przeciwieństwie do Witusia, nie czuje przywiązania do gospodarstwa, stajni i obory. Majątek oddał w dzierżawę, a życie spędza na podróżach, kuracjach i innych rozrywkach. Nieco znudzony żoną, nie znajdujący wspólnego języka z Witusiem, całą uwagę poświęca jego małżonce – powabnej i niezbyt rozgarniętej Muszce. Natura podstarzałego lowelasa podpowiada mu, że ta dwudziestoletnia, niedoświadczona dziewczyna łatwo da się złapać na jego zalatujące zwietrzałą galanterią zaloty.
I rzeczywiście, Muszka, początkowo zakłopotana, coraz chętniej słucha wymuskanych komplementów Tola. A ten poczyna sobie coraz śmielej.

Lulu traktuje Muszkę w sposób życzliwie protekcjonalny. Sądzi, że miłość to tylko gra, a najważniejszą kartę, tytułowego skiza, ma właśnie ona. Kiedy zajdzie potrzeba, użyje jej, odzyskując pełnię kontroli nad zapatrzonym w siebie Tolem. A tymczasem, niejako dla przeciwwagi, Lulu zaczyna kokietować Witusia, który nagle dostrzega w niej swój ideał kobiety – nieskomplikowanej, pogodnej i zbudowanej niczym rasowa klacz.

Miłosne gierki toczone przez bohaterów wymykają się jednak spod kontroli. W ospałej, „pozbawionej temperamentu” Muszce budzi się demon. Po namiętnej nocy z Tolem gotowa jest na każde szaleństwo. Zdradzoną Lulu nieoczekiwanie opuszcza pewność siebie. Wobec wyznania Tola, że „mężczyzna jest młody, dopóki jest kochany” czuje się zupełnie bezradna.
Tymczasem Wituś, uważający się za męża idealnego, coraz natarczywiej adoruje Lulu. Niespodziewanie podsuwa jej rozwiązanie problemu: „Na złamane serce najlepsze lekarstwo to koń i rozpusta”. W efekcie Lulu nagle odkrywa, że kobieta jest młoda, dopóki ktoś jej pożąda.

Twórcy