Turystyka i wypoczynek - Szczawnickie Zdroje

Reportaż prezentujący historię powstania uzdrowiska Szczawnica Zdrój, jego obecny stan i prognozę rozwoju na przyszłe lata. Ujęcia przedstawiające spływ Dunajcem przez Pieniński Przełom, infrastrukturę sanatoryjno-leczniczą, piękno krajobrazu. Wypowiedź dyrektora uzdrowiska, dr Pawła Kuklińskiego, który opowiada o początkach zdrojowiska. Pierwsze wzmianki o Szczawnicy pochodzą z I połowy XIII w. Jan Długosz w dziele „Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis” opisał testament Piotra Wydżgi, który w Szczawnicy pod Jarmutą kopał złoto. Właściwy rozwój uzdrowiska rozpoczął się w 1828 r. , kiedy Szczepan i Józef Szalayowie kupili źródła Szczawnicy. Dzięki talentom i energii Józefa Szalaya w 1858 r. miejsce to uznano za najlepiej zorganizowane uzdrowisko w Galicji. Wybudowano Zakład Zdrojowo-Kąpielowy „Na Miodziusiu”, w parku górnym – łazienki, halę spacerową i obiekty sanatoryjne. Oczarowany tym miejscem był dr Józef Dietl, którego imię nosi obecnie plac, będący centrum uzdrowiska. Wśród ówczesnych kuracjuszy była przede wszystkim arystokracja, wiele postaci ze świata literackiego i artystycznego, m.in. Wincenty Pol, Cyprian Kamil Norwid, Jan Matejko, Maria Konopnicka, Adam Asnyk, Henryk Sienkiewicz. Na mocy testamentu Józef Szalay zapisał Szczawnicę Polskiej Akademii Umiejętności, której sposób zarządzania doprowadził do upadku uzdrowiska. Kolejnym właścicielem był Adam Stadnicki, który wybudował Inhalatorium, murowane sanatorium Modrzewie oraz budynek elektrowni. Lata 60 - te XX wieku przyniosły rozwój budownictwa nowoczesnych obiektów sanatoryjnych, tj. Hutnik czy Górnik. Powstała koncepcja połączenia dwóch miejscowości Szczawnicy i Krościenka w jeden organizm administracyjny. Program bogato ilustrowany rycinami, przedstawiającymi początki uzdrowiska oraz aktualnymi ujęciami miejsc, o których wypowiada się dyrektor Kukliński.