Opis
„Panna Maliczewska” po raz pierwszy została wystawiona w teatrze lwowskim w 1910 r. Choć rzeczywistość społeczna i obyczajowość zmieniły się od tamtego czasu radykalnie, nie zmienione pozostały pewne zjawiska: podwójna moralność, mechanizm robienia kariery dzięki protekcji i układom, zdeterminowanie ludzkiej świadomości przez pieniądze i pozycję zawodową czy towarzyską. Czas nie zniszczył też walorów scenicznych sztuki, napisanej z dramaturgicznym wyczuciem przez zawodową aktorkę, i przede wszystkim – psychologicznej prawdy postaci. Dotyczy to nie tylko głównej bohaterki, młodej statystki teatralnej, która przy pomocy protektorów chce zrobić karierę i wyrwać się z nędzy, lecz także osób z jej otoczenia, bowiem degrengolada moralna Stefci Maliczewskiej staje się źródłem również ich autentycznych dramatów.
Panna Maliczewska, naiwna 19-latka, może niezbyt mądra, ale wrażliwa i ambitna, obdarzona przez naturę urodą i zalążkiem talentu, mieszka kątem w ponurej izbie będącej skrzyżowaniem pralni, suszarni i sypialni dla biedaków. Rzekomo dobroduszna gospodyni Żelazna popycha niewypłacalną lokatorkę w ramiona Dauma, dość zamożnego mecenasa. Stefka, choć początkowo gwałtownie protestuje, zostaje jego utrzymanką. Ma wiele długów do spłacenia i jedno wielkie marzenie – dostać prawdziwą rolę, trafić na afisz. Z determinacją poszukuje człowieka, który poszedłby do dyrektora teatru i wstawił się za nią. Nie czyni tego Daum, który wstydzi się związku z metresą, w dodatku z dziewczyną „z nizin”, ani jego kolega po fachu Bogucki, młodszy, przystojny i czarujący, który zwodzi panną Maliczewską słodkimi obietnicami, by osiągnąć swój cel...
Autor: Gabriela Zapolska
Reżyseria: Józef Słotwiński
Realizacja tv: Barbara Borys-Damięcka
Scenografia: Wojciech Sieciński
Obsada: Marta Lipińska (Panna Maliczewska0, Jacek Woszczerowicz (Daum), Damian Damięcki (Filo), Wanda Łuczycka (Żelazna), Ryszarda Hanin (Michasiowa), Barbara Drapińska (Daumowa), Janina Nowicka (Hiszowska), Tadeusz Pluciński (Bogucki), Jan Ciecierski (Sekwestrator), Janusz Guttner (Edek) oraz Jędrzej Kozak, Mariusz Leszczyński, Zdzisław Winiarczyk
- Józef Słotwiński reżyser
Zobacz także: teatr
-
Karykatury
Rekonstrukcja filmowa/teatr
Sztuka Jana Augusta Kisielewskiego w reżyserii Józefa Słotwińskiego. Spektakl z 1973 roku. Obraz krakowskiego środowiska studenckiego przeżywającego u schyłku XIX wieku kryzys ideowy. Relski – uznawany przez kolegów za ideowego przywódcę, okazuje się „karykaturą”, człowiekiem słabym. Brakuje mu sił...
Zobacz teraz -
Damy i huzary
Rekonstrukcja filmowa/teatr
Inscenizacja „Dam i huzarów” w reżyserii Olgi Lipińskiej jest uznawana za jedno z najlepszych przedstawień Fredrowskich w dziejach Teatru Telewizji. Widowiskowo zrealizowany spektakl, okraszony znakomitymi kreacjami aktorskimi zapisał się w pamięci widzów na trwałe. Bronisław Pawlik...
Zobacz teraz -
Wilki w nocy
Rekonstrukcja filmowa/teatr
Inscenizacja sztuki Tadeusza Rittnera – dramatu utrzymanego w poetyce naturalistyczno-psychologicznej, z wątkiem kryminalnym. Proces o morderstwo wytoczony obcemu przybyszowi, Janowi Morwiczowi, wyzwala nieoczekiwane reakcje uczestników i świadków tego wydarzenia, między innymi prokuratora szantażowanego przez Żanetę - żonę ofiary, a zarazem...
Zobacz teraz -
Pan Damazy
Rekonstrukcja filmowa/teatr
Akcja rozgrywa się w dworku szlacheckim, wokół rodzinnej sprawy o spadek. Celem intryg jest Damazy, prawowity spadkobierca majątku po bracie. Jego szwagierka, Żegocina i jej siostrzeniec Seweryn chcą zagarnąć spadek dla siebie. Brat Seweryna, Antoni, kocha córkę Damazego. Seweryn uwodzi...
Zobacz teraz -
Żabusia (1986)
Rekonstrukcja filmowa/teatr
Klasyczny dramat Gabrieli Zapolskiej w reżyserii Olgi Lipińskiej. Przedstawienie z 1988 roku. Za temat dramatu autorka obrała krytykę tzw. mieszczańskiej moralności, opartej na pozorach, obłudzie, zakłamaniu. Helena i Jan wydają się dobranym małżeństwem, mają córeczkę, zwaną „Nabuchodonozorem”. Jan jest...
Zobacz teraz -
Skiz
Rekonstrukcja filmowa/teatr
Inscenizacja Olgi Lipińskiej, choć dość klasyczna, wydobywa wszystkie zalety tekstu Gabrieli Zapolskiej. Akcja „Skizu” toczy się na polskiej prowincji w bogatym majątku ziemskim. Zarządza nim małżeństwo z dwuletnim stażem – Wituś i Muszka, która jednak – ku niezadowoleniu małżonka –...
Zobacz teraz -
Kaprys
Rekonstrukcja filmowa/teatr
„Słowa migocą jak diamenty, każda scena to istne feerie, a równocześnie jakie to prawdziwe, naturalne” – zachwycał się recenzent po premierze w Comedie Francaise (1847), co tłumacz Boy skwapliwie przytoczył we wstępie do zbioru komedii. Anegdota teatralna głosi, że na...
Zobacz teraz